در حال حاضر بيوپليمر كيتوزان در سراسر جهان از پوست حشرات توليد مي شود و همچنين سخت پوستان (ميگو، خرچنگ، و غيره)، يك منبع مهم براي توليد صنعتي كيتوزان است. با اين حال برخي معايب در كيتوزان به دست آمده از سخت پوستان وجود دارد. به برخي از اين معايب در زير اشاره خواهد شد. 1- منابع جهت استخراج كيتوزان، محدود و فصلي هستند. 2- هزينه هاي توليد بالا است و نياز به كار بيشتر است. 3- كيتوزان توليد شده به اين صورت چندان سازگار با محيط زيست نيست. 4- مواد شيميايي در مقادير زياد (اسيد و باز) درجه حرارت بالا و زمان فرايند طولاني مورد نياز براي استخراج (به طور كلي، غلظت قليايي 30 تا W / V 50 درصد و درجه حرارت 100 درجه سانتي گراد) مورد نياز است. 5- براي حذف كربنات كلسيم از پوست سخت پوستان از روش دمينراليزاسيون بايد استفاده شود. 6- به دليل وزن مولكولي بالا و در برخي مواقع، آلودگي پروتئين كيتوزان توليد شده از اين منايع داراي محدوديتهاي كاربردي در زيست پزشكي مي باشد. با توجه به معايب توليد كيتوزان از پوست ميگو و سخت پوستان در صدد برآمديم تا از يك روش كاملا علمي و با هزينه توليد كم و سازگار با محيط زيست كيتوزان را از قارچ به دست آوريم. در اين اختراع از دونمونه قارچ براي توليد كيتوزان بهره گرفته شده است كه با توجه به مسائل زيست محيطي و... بهترين جايگزين توليد كيتوزان از منابع سخت پوستان وميگو بهره گيري از قارچ مي باشد كه علاوه بر دارا بودن هزينه توليد پايين مي توان در ديگر نقاط كشور نيز از اين روش كيتوزان توليد كرد.زيرا منبع توليد كيتوزان از سخت پوستان وميگو در كشور محدود مي باشد اما هنگامي كه از منبع قارچ بهره گرفته شود ميتوان در تمام كشور كيتوزان را توليد نمود.